Yanık Plastik kokuyordu gece

Dün sabaha karşı, yaşlı yorgun bir devrimci

intihar etti  (18 Ağustos, Bodrum Torba)

O kadar sıcaktı ki gece

Su içiyorduk damacanalarla

Naylon torbalarda birikiyordu bira şişeleri

İşeyemiyorduk bile terlemekten.

Ava çıktığımız rüyalar düşlüyorduk da,

Tüm fişekleri tükettikten sonra

Ellerimiz boş dönüyorduk

Menzili belirsiz bir rüzgârın

Bizi bıraktığı odalarda.

O kadar yavaş akıyordu ki zaman

Bazen duruyor devam etmek istemiyordu.

Kumlarını... Tek tek tek tek... Tek...

Sayarken, güçlükle sürünen bir yılan

Derisini bir kez daha değiştirmek istemiyordu.

Sivri sinekleri katlediyorduk beşer onar

Rengini kaybediyordu giderek beyaz duvar

Odanın tavanında derinleşen uykusuzluk

Gözleri kurutuyor, kapaklarını geriyordu.

Dostlarımızın biteviye sorgulayan kireç  yüzleri

Anlığın asitli sularında saydamlaşarak eriyordu.

Yatağımızdaki kadınlar uzak ülkelerdi artık

Dilini konuşmayı giderek unuttuğumuz.

Hep yanık plastik kokuyordu gece

Çoktan ölmüş bir aşkın sırnaşık eli gibi

Sürünerek dolaşıyordu ıslak tenimizde

Bir iskemle, bir ip, bir kapının eşiğinde

Bir süredir sabırla birini bekliyordu...